Υπερικός

ή Βάλσαμο ή Βαλσαμόχορτο ή Σπαθόχορτο

Εν αναμονή ενός αρκετά σημαντικού γεγονότος για εμένα μου ήρθαν θύμισες από τα παιδικά μου χρόνια. Θα σας πω όμως πρώτα λίγα λόγια για το βαλσαμόχορτο το οποίο (δόξα το Θεό) το έχουμε άφθονο στη χώρα μας.

Ο υπερικός λοιπόν είναι ένα θαυματουργό χορταράκι λόγω των συστατικών του τα οποία είναι πάμπολα. Περιέχει γλυκοσίδια (π.χ. ρουτίνη), τανίνη, πτητικά έλαια, ρητίνη και πηκτίνη. Ετσι λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά πράγματα είτε σαν εγχυμα είτε σαν βάμμα είτε σαν λάδι. Αντιφλεγμονώδες, στυπτικό, επουλωτικό και ηρεμιστικό.

Οταν λαμβάνεται εσωτερικά (σαν έγχυμα ή βάμμα) πρώτ'απ'όλα είναι πολύ καλό φάρμακο για το στομάχι. Λόγω της ηρεμιστικής του ιδιότητας διάφορες μελέτες λένε ότι συντείνει στη θεραπεία της νευραλγίας, της ανησυχίας και της κατάθλιψης. Στον τομέα αυτό όμως χρειάζεται απαραιτήτως συμβουλή ομοιοπαθητικού γιατί σε συνδυασμό με άλλα συμβατικά φάρμακα μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό. Η αντιφλεγμονώδης ιδιότητά του το καθιστά ως καταπραϋντικό της συνδετικίτιδας, της ισχιαλγίας και των ρευματικών πόνων. Τέλος θεωρείται κατάλληλο σαν βότανο για τις αλλαγές που προκαλούνται λόγω της εμμηνόπαυσης.

Εξωτερικά (και αυτό το καταθέτω από προσωπική εμπειρία) είναι πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες είτε σαν λάδι είτε σαν λοσιόν (για τους πιο προχωρημένους). Επιταχύνει την επούλωση τραυμάτων, μωλωπισμών, κιρσών, ελαφρών εγκαυμάτων και ηλιακών εγκαυμάτων (για τουλάχιστον 5 από τα 6 παραδείγματα έχω προσωπική εμπειρία). Τώρα βέβαια για τα ελαφρά εγκαύματα έχω μια ένσταση γιατί τη μητέρα μου την είχε βοηθήσει πάρα πολύ κάποτε σε συνδυασμό με το ταχινόλαδο όταν είχε πάθει ένα σοβαρό έγκαυμα από νερό καυστικής ποτάσας που είχε στην κυριολεξία εκτιναχθεί επάνω της κατά τη παρασκευή σαπουνιού (θερμή μέθοδος).

Εγώ θα σας πώ πως φτιάχνεται το λάδι. Μία συνταγή απλή που πέρασε από τον παππού μου στην μητέρα μου. Ο παππούς λοιπόν έφτιαχνε το λαδάκι με το φυτό φρέσκο. Δηλαδή μάζευε τα λουλούδια του εκεί γύρω τέλη Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου (αν θυμάμαι καλά γιατί ήμουν και αρκετά μικρή τότε)Έπλενε τα λουλούδια και τα άφηνε πάνω σε μια πετσέτα στον αέρα αλλά όχι στον ήλιο να στεγνώσουν καλά. Γέμιζε ένα καθαρό γυάλινο βάζο με το χορταράκι, περίπου μέχρι τη μέση ίσως και παραπάνω και μετά γέμιζε μέχρι πάνω το βάζο με ελαιόλαδο. Το άφηνε στον ήλιο για περίπου 40 ημέρες ή όταν έβλεπε ότι το λάδι έπερνε ένα ωραίο κοκκινωπό χρώμα. Τις πρώτες ημέρες το ανακινούσε κάθε ημέρα και ύστερα ανά τακτά διαστήματα. Επίσης όσο διάστημα γινόταν η διαδικασία αυτή κάθε βράδυ το φύλαγε σ'ένα ντουλάπι και το πρωί το έβγαζε πάλι στον ήλιο. Μόλις λοιπόν το λάδι ήταν έτοιμο το σούρωνε μ'ενα τουλπάνι, όπως το λέγανε τότε στα χωριά μας, αλλά μια γάζα ή ένα τούλι κάνει μια χαρά τη δουλειά του. Το έβαζε σ'ένα μπουκάλι και το φύλαγε σε μέρος δροσερό και σκοτεινό. Όσο θυμάμαι τον ευατό μου αυτό το λάδι το έχουμε σαν φάρμακο στην οικογενειά μου και πραγματικά μας έχει σώσει από πολλές ουλές από κτυπήματα ή καψίματα των παιδικών χρόνων.

Δυστυχώς πλέον δεν κατεβαίνω συχνά στο χωριό. Όμως αυτή τη συνταγή την έχω δοκιμάσει και με αποξηραμένο βάλσαμο που βρίσκω σε καταστήματα υγιεινής διατροφής. Μπορώ να πώ ότι το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Αυτά προς το παρόν και θα τα πούμε πάλι σύντομα....